Polityka finansowa w dobie kryzysu integracji europejskiej

Specyfika kryzysu, który rozpoczął się w 2007 roku polega m.in. na tym, że wykazuje on tendencję do przechodzenia w stan permanentny (długookreso­wy), zagrażając ciągle znaczną destabilizacją zarówno tzw. sfery nominalnej, jak i realnej gospodarki. Stąd podejmowane od kilku lat, zarówno na szczeblu poszczególnych państw, jak i na szczeblu międzynarodowym, usilne starania aby stworzyć takie ramy instytucjonalne w gospodarce, aby mo­gła ona skutecznie oprzeć się kolejnym „odsłonom" kryzysu.

Tymczasem sytuacja gospodarki europejskiej w pełni uzasadnia obawy wyrażane przez część teoretyków oraz praktyków gospodarczych, że druga dekada nowego stulecia może być dla Europy „straconą dekadą"; przy czym upatruje się tu analogii do dwóch „straconych dekad", jakie dotknęły gospo­darkę japońską. Jeśli kraje Unii Europejskiej nie będą w stanie wspólnie stawić czoła stagnacji wzrostu i niepewnym perspektywom gospodarczym, nale­ży liczyć się z dalszym narastaniem konfliktów i sprzeczności interesów w obrębie tej grupy państw, które mogą być realnym zagrożeniem dla dalszych postępów integracji europejskiej.

W sytuacji kryzysowej, w jakiej znajduje się obecnie gospodarka Unii Europejskiej, a także jej instytucje, analizy wymaga całokształt środków jakie podej­mowane są zarówno na szczeblu unijnym, jak i na szczeblach krajowych, aby tę sytuację zmienić. Szczególnie istotna wydaje się być ocena adekwat­ności zastosowanych środków z zakresu polityki pieniężnej oraz fiskalnej, które w podstawowej mierze kształtują otoczenie dla rozwoju gospodarcze­go w państwach członkowskich Unii. Tej też tematyce poświęcone jest niniejsze opracowanie.

Kierowana do rąk Czytelników publikacja, przygotowana przy udziale przedstawicieli czołowych krajowych ośrodków naukowych, może okazać się cie­kawą lekturą dla wszystkich zainteresowanych studiowaniem aktualnych, trudnych problemów integracji europejskiej. Nie pretenduje ona do całościowe­go i ostatecznego wyjaśnienia dyskutowanych kwestii. Jej głównym celem jest inspirowanie i zachęcanie do dalszych badań.