Wglądamy w siebie nieco głębiej… O refleksji tożsamościowej w polskiej poezji kobiet XX i XXI wieku

Przedstawiona w książce propozycja odczytania polskiej poezji kobiet XX i XXI wieku to próba rekonstruowania doznawania siebie w poczuciu ciągłości i zachwiania, bliskości i utraty, rozpoznawania świata nacechowanego kształtowaniem wspólnoty i poszukiwaniem odrębności. Interpretacja skupia się na tym, co intymne/cielesne, afirmowaniu bliskości, doznawaniu siebie w coraz późniejszej dojrzałości, definiowaniu podmiotowych relacji z przestrzenią. Rejestr tych doświadczeń dostrzegany jest zarówno w twórczości autorek z okresu dzwudziestolecia międzywojennego, piszących w drugiej połowie XX wieku, starszych, znanych, których senilia charakteryzuje artystyczna dojrzałość, jak i poetek debiutujących w nowym milenium.