Rozmowa na cmentarzu

Mieć otwarte oczy, by patrzeć, uszy, by słuchać, i serce, by współczuć. Tyle wystarczy, by wnikliwy obserwator rozpoznał w danej sytuacji literacki potencjał. Lucjusz Leski w mistrzowski sposób potrafi dojrzeć te aspekty codzienności, które potrafią poruszyć, skłonić do refleksji. Krótkie formy, po które sięga – opowiadanie i jednoaktowy dramat – wypełnia treścią bardzo wyrazistą, by pokazać czytelnikowi niezwykle barwny świat różnorodnych historii i emocji. W poszukiwaniu tych, do których los uśmiecha się jakby rzadziej, zaglądamy przez okna mieszkań, pracowni malarskich i hotelowych restauracji, wędrujemy przez szpitalne korytarze i cmentarne alejki, dociekając przyczyn ich nieszczęść – w niezgodzie na niezawinioną krzywdę.