Pogranicze polsko-żydowskie

Książka jest próbą przedstawienia topografii polsko-żydowskiego pogranicza: opisu jego wybranych miejsc, przestrzeni instytucjonalnych i tekstów. Punkt wyjścia stanowi refleksja nad przemianami rozumienia fenomenu pogranicza, jakie dokonały się w ostatnich dekadach w związku z przekształceniami w obrębie antropologii, studiów żydowskich i polskich badań antropologiczno-kulturowych, a także nad ukształtowanym w ich rezultacie nowym instrumentarium pojęciowym i jego znaczeniem dla reinterpretacji kulturowych kontaktów polsko-żydowskich.
Wśród wyróżnionych w topograficznym oglądzie miejsc, przestrzeni i tekstów pogranicza znalazły się między innymi klasa szkolna jako jedna z kluczowych nowoczesnych stref polsko-żydowskiego kontaktu, żydowska prasa w języku polskim i periodyki będące wynikiem współobecności i współdziałania Polaków oraz Żydów, publikowana w wielkonakładowych polsko-żydowskich dziennikach powieść w odcinkach, narodowe opowieści dla dzieci, kobiece narracje asymilatorskie i przekłady literatury jidysz.