Na krawędzi wolności

Rozprawa ta jest nietuzinkowym, a przy tym błyskotliwym przykładem historycznego opracowania z pogranicza filozofii (antropologii filozoficznej), psychopatologii (filozofii psychiatrii) oraz aksjologii. Co szczególnie ważne, analizy i rozważania prowadzone przez autorkę jawią się współczesnemu czytelnikowi jako nadal istotne, pasjonujące i aktualne, mimo że opisywane w pracy wydarzenia rozegrały się niemal 150 lat temu. Trzeba podkreślić zarówno interdyscyplinarność książki (w prowadzonych analizach autorka zademonstrowała i twórczo wykorzystała rozległą wiedzę z zakresu filozofii, medycyny i psychiatrii, psychopatologii, psychologii oraz sądownictwa), jak i jej walory intelektualne: wszystkie etapy postępowania badawczego zostały przeprowadzone przez autorkę w sposób wzorcowy. [...]
Książka ma w całości spójną i logiczną strukturę, jasno zarysowany scenariusz zaś jest realizowany przez autorkę w sposób modelowy. Dojrzałość intelektualna badaczki ujawnia się we wszystkich elementach prowadzonych przez nią analiz. Ta filozoficzna rozprawa napisana jest z wielkim zacięciem i smakiem humanistycznym, a jej najlepsze momenty o eseistycznym charakterze budzą podziw, szczególnie w kontekście bardzo młodego wieku autorki.
Na tle innych prac tego rodzaju rozprawa Miry Marcinów jawi się jako ze wszech miar wyjątkowa i wartościowa, na jej lekturze skorzystają poznawczo humaniści wszelkiej orientacji, zarówno studenci, jak i pracownicy naukowi. Z pewnością też zechcą po nią sięgnąć psychoterapeuci, lekarze psychiatrzy oraz wszyscy ci, którzy są zainteresowani chorobą psychiczną, egzystencjalnymi problemami człowieka dorosłego oraz tym, co w literaturze filozoficznej zwykło się określać jako ludzką kondycję.