KONWENCJONALNA I NIEKONWENCJONALNA POLITYKA MONETARNA Ujemne stopy procentowe

Polityka monetarna to działania banku centralnego, który wpływa na stopy procentowe bądź kurs walutowy, w celu osiągnięcia zamierzonych celów ogólnogospodarczych takich jak wzrost produktu globalnego i zmniejszenie bezrobocia, ustabilizowanie inflacji na niskim poziomie oraz stabilizację kursu walutowego. Taka definicja jest odpowiednia dla działań większości banków centralnych krajów rozwiniętych po 1990 roku. Politykę monetarną prowadzoną przez większość centralnych krajów rozwiniętych po 1990 roku nazywam polityką konwencjonalną. Polityka ta polega na ustalaniu podstawowej stopy procentowej banku centralnego (np. 1-dniowej bądź siedmiodniowej) oraz prowadzeniu operacji otwartego rynku, tak by krótkoterminowe stopy depo na rynku międzybankowym, były zbliżone do stopy podstawowej. Od 2008 roku kilka głównych banków centralnych zaczęło prowadzić niekonwencjonalną politykę monetarną. Niekonwencjonalna polityka monetarna polega na zakupie przez bank centralny papierów wartościowych emitowanych przez rząd, agencje rządowe, przedsiębiorstwa i inne instytucje finansowe. Papiery te mogą mieć różne i nawet długie terminy zapadalności. Bank centralny wpływa więc na całą strukturę terminową stóp procentowych dla papierów o zróżnicowanej zdolności kredytowej. Zenon Marciniak