A...B...C...

„A...B...C...” to nowela jednej z najwybitniejszych polskich powieściopisarek Elizy Orzeszkowej. Była nominowana do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1905 roku, kiedy to członkowie Komitetu Noblowskiego uznali iż: „O ile w tekstach Sienkiewicza bije szlachetne polskie serce, to w twórczości Elizy Orzeszkowej bije serce człowieka”.

Nowela pod tytułem „A...B...C…” opowiada o tragediach prostych, biednych i bezradnych ludzi oraz o heroizmie i dostrzeganiu odrobiny dobra. W utworze młoda nauczycielka gromadzi wokół siebie dzieci miejskiej biedoty i uczy je czytać oraz pisać, nie wiedząc, iż prowadzenie szkoły bez zezwolenia jest przestępstwem, co później ją dogania.