Odporność organizacyjna przedsiębiorstw rodzinnych

W sferze teoretycznej w niniejszej monografii podjęto starania doprecyzowania rozmytego pojęcia odporności organizacyjnej, czyli określenia jej ram teoretycznych. Rozważania odnoszą się przede wszystkim do grupy przedsiębiorstw rodzinnych, postrzeganych jako quasi-homogeniczna populacja wysoce specyficznych podmiotów gospodarczych. W sferze metodycznej podstawowymi wyzwaniami są próba operacjonalizacji i zaproponowania metody pomiaru samej odporności rozumianej przez pryzmat zdolności przedsiębiorstwa, osadzenie jej w kontekście charakterystycznym dla przedsiębiorstw rodzinnych i powiązanie z główną zmienną zależną interesującą badaczy nauk o zarządzaniu – efektywnością organizacyjną przedsiębiorstwa. W sferze empirycznej praca zmierza do sprawdzenia zależności pomiędzy odpornością organizacyjną i efektywnością organizacyjną przedsiębiorstw rodzinnych w kontekście zmiennych charakterystycznych dla tej grupy firm. W sferze praktycznej zaś podjęto próbę zaprezentowania wskazówek pomagających przedsiębiorcom kierującym firmami rodzinnymi tworzyć warunki organizacyjne sprzyjające oraz zwiększające szanse na przetrwanie zawirowań i nieprzewidzianych trudności. Skonfrontowanie analiz statystycznych z przeprowadzoną kwerendą przedmiotowych publikacji doprowadziło do identyfikacji implikacji teoretycznych, wniosków o charakterze praktycznym oraz wskazania przyszłych kierunków badań nad odpornością organizacyjną przedsiębiorstwa rodzinnego. Zgodnie z przeglądem literatury to pierwsze opracowanie systematyzujące zagadnienia odporności organizacyjnej przedsiębiorstw rodzinnych w tak szerokim ujęciu. Praca wpisuje się w badania prowadzone w nurcie zarządzania strategicznego oraz realizowanych w przedsiębiorstwach rodzinnych, których dorobek starano się wzbogacić.