Mowa ojców potrzebna od zaraz. Fińskie spory o język narodowy w pierwszej połowie XIX wieku

Książka opowiada o zmianach postaw językowych w Finlandii na początku XIX stulecia. W roku 1809 Finlandia, od średniowiecza stanowiąca część Szwecji, została oderwana od dawnej metropolii i przyłączona do Rosji jako autonomiczne wielkie księstwo. Poszukując nowej formuły tożsamości, fińskie elity – w większości szwedzkojęzyczne – zaangażowały się w projekt narodotwórczy, w myśl którego większościowy język fiński miał stać się medium narodowej kultury. Procesowi temu towarzyszyły żywe dyskusje, w których szczegółowe zagadnienia normy językowej przeplatały się z dalekosiężnymi rozważaniami nad istotą języka, jego stosunkiem do umysłu i rolą w tworzeniu narodowej wspólnoty. Wyłaniająca się z ówczesnych sporów koncepcja „języka narodowego” bardzo odbiega od romantycznych ideałów, które przyświecały samym dyskutantom.