Między kreatywnością a próżnowaniem

Rozprawę napisał politolog o wyraźnym zacięciu teoretycznym, wyczulony na metodologiczne subtelności analizy, toteż nie przypadkiem uczynił przedmiotem nie tylko i nie tyle nawet samą w sobie dychotomię ‘kreatywność – próżnowanie’, ile jej polityczny kontekst, to znaczy: polityczne uwikłanie, uwarunkowanie i polityczne konsekwencje. […] Rozprawa Łukasza Młyńczyka wnosi istotny wkład w teoriopolityczne dociekania nad kryteriami i granicami polityczności zjawisk. A także w przewartościowanie kryteriów podmiotowości politycznej, skoro ukazuje dwa odmienne typy motywacji, aspiracji i aktywności, a tym samym odmienny rodzaj i zakres wpływu politycznego. W wywodach tych wyraźnie stara się zachować obiektywizm, choć uczciwie przyznaje, iż sam pomysł tytułowej dychotomii i jej interpretacja zdecydowanie wyrasta z liberalnych inspiracji. /prof. dr hab. Mirosław Karwat/