Harmonia społeczna

Harmonia społeczna jest kontynuacją myśli zawartej w Traktacie polityczno-filozoficznym.

Korab-Karpowicz dowodzi, że nasze idee i sposób widzenia świata odkrywają, a zarazem kształtują naszą rzeczywistość. Dążeniu do dominacji przeciwstawia dążenie do doskonałości, a konfliktowi − współdziałanie. Pokazuje, że jeżeli właściwie rozpoznamy naszą naturę i zorganizujemy życie społeczne zgodnie z zasadą współdziałania, możemy osiągnąć harmonię społeczną. Jest ona nieodzowna do szczęścia, czyli naszego spełnionego życia albo samorealizacji.

Wyrażone w Harmonii społecznej stanowisko nacechowane jest rzadkim współcześnie epistemologicznym i antropologicznym optymizmem, pozwalającym wierzyć w pozytywne przekształcenie moralne i intelektualne oraz postęp ludzkości. Drogę postępu Korab-Karpowicz widzi w syntezie „złotego środka", prowadzącej do połączenia zalet i odrzucenia wad przeciwieństw. Wskazuje na wzniosłe zadanie człowieka, jakim jest świadoma ludzka ewolucja.

W. Julian Korab-Karpowicz − filozof i myśliciel polityczny, profesor Uczelni Łazarskiego w Warszawie. Doktoryzował się na Uniwersytecie Oksfordzkim, habilitował na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wykładał na wielu uczelniach zagranicznych, w tym na Stanowym Uniwersytecie Teksasu w San Marcos, Uniwersytecie KyungHee w Seulu i Uniwersytecie Zayed w Dubaju. Członek zagranicznych towarzystw naukowych. Autor wielu artykułów z dziedziny filozofii i książek opublikowanych w Polsce, USA i Wielkiej Brytanii. Ostatnio ukazały się: Historia filozofii politycznej: od Tukidydesa do Locke'a (Derewiecki 2010), Traktat polityczno-filozoficzny (Derewiecki 2015), The Presocratics in the Thought of Martin Heidegger (Peter Lang 2016) i Tractatus Politico-Philosophicus. New Directions for the Future Development of Humankind (Routledge 2017).