Fenomen doświadczenia mistycznego

Jako istota rozumna, poszukująca, obdarzona zdolnością refleksji, człowiek nieustannie pozostaje we władzy tego, co ukryte, tajemne – czyli właśnie mistyczne. Będąc w stanie ciągłego „uwiedzenia”, próbuje na wszelakie sposoby przybliżyć się do tego „zakrytego porządku”. Na przestrzeni stuleci jego usiłowania przyjmowały różne formy. Szlak poszukiwań wiódł od ascezy oraz monastycznego trybu życia poświęconego modlitwie i służbie Bogu w wiekach średnich, przez psychodeliczną wolność eksperymentowania ze środkami halucynogennymi, trwającą aż po lata 60. XX wieku. W najnowszej historii rozwoju myśli ludzkiej echa odwiecznej fascynacji tym, co ukryte pobrzmiewają we wnioskach płynących z osiągnięć fizyki kwantowej oraz teorii względności. Historia percepcji doświadczenia mistycznego przypomina momentami opowieść z kart wielkiej antycznej epopei – jej główny bohater zmuszony jest do stawienia czoła rozlicznym przeciwnościom losu oraz nie zawsze przyjaznym interwencjom sił nadprzyrodzonych. Mistyka to wieczna zagadka, niedopowiedzenie, przemilczenie. Sztuka niełatwa i niezbyt łaskawa dla swego adepta. Jest niczym „Pani wyroczni Delfickiej, która nie mówi, nie tai, daje tylko znak”. fragment książki