Mój Adriatyk

Siódmego lipca 2013 roku mija piętnaście lat od napisania przeze mnie pierwszego wiersza. A stało się to w Chorwacji w miejscowości Rovinj nad Adriatykiem. Ten szczęśliwy dla mnie fakt wiele w moim życiu zmienił. Chyba nawet więcej niż bym się spodziewał. Przez te ostatnie piętnaście lat właśnie w Rovinju powstawały kolejne „wakacyjne” wiersze związane z tym miejscem. A swoistym lepiszczem między chłodnym światem północy a słonecznym południem stał się Adriatyk. Piękne morze, które jak mówią, nigdy w lipcowe południe nie jest koloru ośnieżonego żelaza i budzi zaufanie, jak kobieta. Pierwszego lipca 2013 roku Chorwacja jako kolejny kraj wejdzie do Unii Europejskiej. Ten fakt oznacza dla nas następne ułatwienia przy podróżowaniu i inne udogodnienia. Choć tak naprawdę Europejskość Chorwacji nigdy nie wymagała specjalnych certyfikatów. Ale jest ten kraj też swoistą bramą Orientu od wieków. Od starożytności po Republikę Wenecką. Nawet dzisiaj czujemy tam i w powietrzu i w kuchni tajemnicze nieznane nam zapachy krain leżących gdzieś za morzem. Tomik „mój adriatyk” jest zapisem stanu przeżyć i emocji jakie zawsze towarzyszą mi podczas pobytów w Chorwacji i innych krajach bałkańskich. To też zapis tego co najcenniejsze podczas pobytów nad Adriatykiem, czyli kontaktów z ludźmi. Tymi miejscowymi, ale też innych nacji, którzy tak jak ja przed ponad trzydziestoma laty, odkryli niezwykle piękny kraj , który nazywa się Chorwacja.